De Plaisiertjes

Ik krijg heel veel de vraag hoe het met mij gaat.

Nou eigenlijk gaat het best goed. Geen lichamelijke ongemakken, gelukkig. Dit is ook de tijd waar we het mee moeten doen.

En natuurlijk doen we niet alsof er niks aan de hand is. Want we moeten dingen gaan regelen waar ik in m'n andere zwangerschappen nog nooit over na heb gedacht... dus we worden echt wel met onze neus op de feiten gedrukt. Maar we kunnen nu niet nog 6 maanden heel vervelend gaan doen en ons vervelend voelen. Allereerst houden we dat zelf niet vol, maar ook verdienen DavidJan, Aniek, Lynde maar ook Luc dit niet. We zijn dankbaar dat we deze tijd krijgen, en dat zal voor mij anders zijn als voor GertJan, omdat ik hem draag!

Afgelopen 2 weken dacht ik soms wat te voelen,  maar omdat het nog zo zachtjes was twijfelde ik ook. Maar de schopjes beginnen harder te worden. Gister in de kerk voelde ik hem echt even heel goed. Mooi moment tijdens een mooie preek over de erfenis.

Hebreeën 9: 27 en 28 : 

27] En zoals het voor de mensen beschikt is dat zij eenmaal moeten sterven en dat daarna het oordeel volgt,
28] zo zal ook Christus, Die eenmaal geofferd is om de zonden van velen weg te dragen, voor de tweede keer zonder zonden gezien worden door hen die Hem verwachten tot zaligheid.

Wat een rust te weten dat Hij wacht!

Wij willen iedereen heel erg bedanken die met ons meeleven. Die voor ons en onze Luc danken en bidden! Dit zorgt ervoor dat het voor ons draagbaar is!❤

Morgenmiddag weer naar het Groene Hart. Ik heb er wel zin in! Weer even spieken in mijn buik.